بسیاری از مردم فکر می کنند که دعا بیماری های سخت و انواع بلاها را دفع می کند در صورتی که حقیقت این است که دعا همان دواست. نه فقط عامل رسیدن به دوا و گیاهان دارویی بلکه عینا همان دواست.
وقتی در روایات آمده است: هر دردی را دوایی است. بشر با خواندن این گونه روایات به دنبال دوا می گردند اما آن ها معنای این روایات را درست نفهمیده اند و به همین دلیل به دنبال سموم شیمیایی و چاقوهای جراحان و امثال آن رفته اند که همگی برای انسان زیان دارند و موجب پیدایش بیماری ها می شود و عمر انسان را کوتاه می کند.
تفسیر این سخن در روایتی از امام رضا علیه السلام آمده است که فرمودند: “لکل داء دواء؛ هر دردی را دوایی است.” در این باره از آن حضرت پرسیدند. فرمود: لکل داء دعاء فإذا ألهم المریض الدعاء فقد إذن الله فی شفائه؛ هر دردی دعایی دارد و هرگاه به بیمار، دعا الهام شود، گویی خداوند شفای او را اجازه داده است.”
در روایت صحیح که کلینی آن را از علاء بن کامل روایت می کند آمده است: او گفت: امام صادق علیه السلام به من فرمود: “علیک بالدعاء فانه شفاء من کل داء؛ بر تو باد به دعا که در آن دوای هر بیماری است.”
